บทที่ 5 สนทนา 2

บทที่ 4 สนทนา 1

บทที่ 3 พยัญชนะสะกด

บทที่ 2 สระเดี่ยว สระประสมและข้อสังเกตุในการออกเสียง

บทที่ 1 พยัญชนะเดี่ยวและ พยัญชนะซ้ำ

ประวัติความเป็นมาของภาษาเกาหลี

ในสมัยก่อนชาวเกาหลีไม่มีอักษรของตนเอง จึงยืมอักษรจีนมาใช้เป็นเวลาหลายร้อยปีจนกระทั่งถึงรัชสมัยของพระเจ้าเซจง มหาราช ซึ่งเป็นรัชกาลที่ 4 ของราชวงศ์โชซอน หรือราชวงศ์ยี ทรงประดิษฐ์อักษรเกาหลีที่เรียกว่า ฮันกึล ขึ้นในปี ค.ศ. 1443 ในสมัยนั้นมีพยัญชนะ 17 ตัวและสระ 10 ตัว
ภาษาเกาหลีเป็นภาษที่อยู่ในตระกูลอูรัล-อัลเตอิก (Ural-Altaaic) เป็นภาษาคำติดต่อ (Agglutinative Language) คือ มีการเปลี่ยนแปลงรูปคำโดยการเติมหน่วยคำเพื่อบอกกาล มาลา วาจก และความสุภาพ คำแต่ละคำยังไม่สมบูรณ์ในตัวเอง หากจะต้องนำไปใช้ในการสร้างประโยคต้องมีการเปลี่ยนแปลงรูปคำโดยใช้คำช่วย ต่างๆ มาประกอบ จึงจะเป็นประโยคที่สมบูรณ์ และภาษาเกาหลีเป็นภาษาที่ำไม่มีรูปวรรณยุกต์ ภาษาเกาหลีมีลักษณะคล้ายคลึงกับภาษาญี่ปุ่น และมีการนำอักษรจีนมาใช้จำนวนมากในภาษาเกาหลี โดยอ่านออกเสียงเป็นภาษาเกาหลี อ่านความหมายนั้นคงเดิม
ในการเขียนอักษรเกาหลี จะลากเส้นจากบนลงล่าง และจากซ้ายไปขวา เช่นเดียวกับการเขียนอักษรจีนเสมอ
ปัจจุบันภาษาเกาหลีประกอบด้วย พยัญชนะเดี่ยว 14 ตัว พยัญชนะซ้ำหรือพยัญชนะซ้อน 5 ตัว สระเดี่ยวหรือสระพื้นฐาน 8 ตัว และสระประสม 13 ตัว